KONSTANTY BIELAŃSKI (1910-1994)

Docent dr inż. Konstanty Bielański urodził się 17 lipca 1910 roku w Nowym Sączu i tam skończył gimnazjum w 1931 roku. W tym samym roku rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej na Wydziale Mechanicznym Oddział Elektryczny.

Studiował z przerwami do 1944 roku. Przerwy wynikły z powodu konieczności zarobkowania, zwłaszcza po śmierci ojca (1935), a następnie z powodu wojny. W międzyczasie pracował w różnych firmach lwowskich jako np.: elektromonter, elektryk samochodowy, instruktor traktorowy, technik konstruktor.

W 1944 roku ukończył studia na Politechnice Lwowskiej, uzyskując zaświadczenie ukończenia tzw. “Lemberger Technische Fachkurse". Następnie przez jeden rok pracował na uczelni o ówczesnej nazwie Lwowskij Politechniczeskij Instytut, w charakterze starszego laboranta.

W 1945 roku w ramach repatriacji przyjechał do Gliwic, gdzie rozpoczął pracę początkowo na stanowisku starszego asystenta, a od roku 1948 — adiunkta w Katedrze Miernictwa Elektrycznego Politechniki Śląskiej.

Dyplom magistra inżyniera uzyskał na Politechnice Śląskiej w 1947 roku. Równocześnie przez 18 miesięcy pracował w Instytucie Metalurgii w Gliwicach, następnie przez 4 lata w Państwowym Technikum w Bytomiu. Oprócz tego wykonywał różne prace pomiarowe i prototypowe dla przemysłu.

W dniu 4 lutego 1965 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy “Układ zastępczy transduktora". Jego promotorem był profesor Stefan Węgrzyn. W roku 1966 został powołany na stanowisko starszego wykładowcy. Znajomość języków obcych (rosyjskiego, niemieckiego, angielskiego) umożliwiła mu na korzystanie z fachowej literatury zagranicznej, a stała współpraca z przemysłem zaowocowała wieloma publikacjami i patentami.

Był bardzo wartościowym pracownikiem dydaktycznym, o dużych zdolnościach pedagogicznych i zamiłowaniu do wykonywanej pracy, dzięki czemu zyskał szacunek studentów. Na początku swojej działalności naukowo-dydaktycznej wydatnie przyczynił się do zorganizowania i uruchomienia Katedry, biorąc udział w przygotowaniu nowych materiałów dydaktycznych i ćwiczeń laboratoryjnych. Przez szereg lat był opiekunem grup studenckich. Prowadził zajęcia w Laboratorium Miernictwa Elektrycznego I w Gliwicach oraz wykłady i ćwiczenia laboratoryjne na zawodowych studiach zaocznych oraz w punktach konsultacyjnych w Bielsku, Katowicach i Wyższej Szkole Inżynierskiej oraz Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu aż do roku 1966.

Od 1967 roku przygotował i prowadził wykłady i ćwiczenia tablicowe oraz laboratoryjne z Miernictwa Elektrycznego II na specjalności “Miernictwo elektryczne i przyrządy pomiarowe" w Gliwicach. Co roku był promotorem prac dyplomowych magisterskich.

Miał cechy bardzo dobrego pracownika naukowo-badawczego. Na szczególną uwagę zasługują jego prace stosujące transduktory do pomiaru mocy przy małych współczynnikach mocy, które z pełnym powodzeniem zastosowano w przemyśle.

Był ● współautorem jednego podręcznika (WSiP) oraz ● autorem 3 skryptów uczelnianych. Podczas pracy w Katedrze Miernictwa Elektrycznego ● opublikował 18 artykułów w czasopismach naukowych i technicznych, ● opracował szereg oryginalnych przyrządów pomiarowych na zlecenie przemysłu oraz ● był autorem 3 patentów wdrożonych do przemysłu. Miałem zaszczyt (jako asystent) brać udział w niektórych pomiarach przemysłowych.

Na wniosek rektora Politechniki Częstochowskiej, za zgodą władz Politechniki Śląskiej dr inż. K. Bielański został od l stycznia 1968 roku służbowo przeniesiony do pracy naukowo-dydaktycznej na niedawno powstały Wydział Elektryczny Politechniki Częstochowskiej. Tam zorganizował laboratorium i Katedrę Miernictwa Elektrycznego.

30 lipca 1968 roku został powołany na stanowisko docenta etatowego, a wkrótce na stanowisko kierownika Katedry Miernictwa Elektrycznego.

Za całokształt pracy naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej doc. Konstanty Bielański został wyróżniony Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotym Krzyżem Zasługi.

30 września 1980 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 5 maja 1994 roku w Gliwicach.