Prof. mgr inż. Zygmunt Szparkowski urodził się 28 XI 1902 r. w Nasielsku k/Warszawy. W 1930 roku ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej. Następnie pracował w Ministerstwie Poczt i Telegrafów (1930-1939), w 1939 roku jako naczelnik wydziału.
W czasie oblężenia Warszawy kierował pracami cywilnego personelu telekomunikacji, okupację niemiecką przetrwał w Warszawie.
W 1944 roku zgłosił się w Lublinie do pracy w resorcie poczt i telegrafów i w 1945 roku
został oddelegowany na Dolny Śląsk w celu zorganizowania łączności. W 1945 roku podjął pracę na Politechnice
Wrocławskiej na Wydziale Mechaniczno-Elektrycznym, gdzie jesienią zorganizował Katedrę Teletechniki. Był współtwórcą
polskiej automatyki w Polsce — w 1952 roku Katedrę Teletechniki przekształcił w Katedrę Telemechaniki i
Automatyki (KTiA), która była pierwszą w Polsce katedrą automatyki.
W chwili powołania KTiA liczyła 2 pracowników, którymi byli prof. Zygmunt Szparkowski (jej założyciel i
kierownik) oraz dr inż. Jerzy Bromirski. W ramach specjalności automatyka prowadzono zajęcia z zakresu
elementów i układów automatyki oraz telemechaniki, teorii regulacji i sterowania, techniki cyfrowej,
automatycznej kontroli, telemetrii itp. W ramach teorii układów logicznych, powstał zaczątek przyszłej
specjalności maszyny cyfrowe (informatyka).
Programy nauczania wzorowano na przykładach zagranicznych, a zwłaszcza na programach Moskiewskiego Instytutu
Energetycznego (MEI), skąd do Katedry przyjeżdżał prof. Tiemnikow. Wykłady odbywały się głównie w oparciu
o literaturę zagraniczną siłami pracowników i studentów. W stosunkowo krótkim czasie Katedra mogła się
pochwalić jednym z najlepszych laboratoriów dydaktycznych automatyki w kraju. Od początku, zajmowała się
ona kształceniem automatyków. Już w roku 1953 KTiA wypromowała pierwszych polskich inżynierów automatyki
przemysłowej, a w roku 1955 — pierwszych magistrów inżynierów tej specjalności.
W KTiA podjęto m.in. badania nad elektronicznymi maszynami matematycznymi i podstawami informatyki.
Do roku 1968, to jest do przekształceniania KTiA w ICT (Instytut Cybernetyki Technicznej) w Katedrze wykonano
ok. 300 prac dyplomowych. W roku 1961 Katedra była organizatorem II Krajowej Konferencji Automatyki.
W ramach współpracy z przemysłem wykonano szereg prac badawczo konstrukcyjnych, z których najważniejszymi były:
Prof. Zygmunt Szparkowski przyczynił się do powstania Wydziału Łączności (później Wydziału Elektroniki) na Politechnice Wrocławskiej. Był pierwszym dziekanem tego Wydziału w latach 1951-1952 oraz 1956-1960. W latach 1968-1972 był dyrektorem ICT. Był również rektorem Politechniki Wrocławskiej w latach 1960-1969 i prorektorem ds. dydaktyki — w latach 1952-1955. Ponadto, był przewodniczącym Sekcji Telemechaniki w Komitecie Automatyki PAN, redagował “Monografie Automatyki” i “Archiwum Automatyki”, był autorem książek z tej dziedziny. Wielokrotnie uczestniczył w pracach CKK (Centralna Komisja Kwalifikacyjna) i rad naukowych wielu instytutów. Jest uznawany za twórcę szkoły naukowej automatyki.
Za działalność naukową, dydaktyczną i społeczną otrzymał ordery i odznaczenia państwowe, m.in.: ● Order Sztandaru Pracy I Klasy i ● Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał również: ● Odznakę Zasłużonego dla Dolnego Śląska, ● Odznakę Budowniczego miasta Wrocławia, ● medal “Za wybitne zasługi dla rozwoju Politechniki Wrocławskiej”. Prof. Zygmunt Szparkowski otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Wrocławskiej (16 XII 1974) oraz TU Drezno, NRD (12 X 1978).
Był współzałożycielem Oddziału Wrocławskiego SEP (1946). Godność członka honorowego SEP otrzymał w roku 1975 (nr 41).
Prof. Zygmunt Szparkowski był wychowawcą wielu pokoleń elektroników, a w szczególności: telemechaników, automatyków i informatyków, był człowiekiem o wielkiej osobowości, dobroci i wyrozumiałości. Na emeryturę przeszedł w 1972 roku lecz do końca służył radą Wydziałowi i Uczelni.
Zmarł we Wrocławiu dnia 7 lipca 1988 r. i został pochowany na cmentarzu przy ul. Bujwida.