Urodzony Obornikach Wielkpolskich (31 X 1930), syn Stanisława i Heleny z domu Masłowskiej. Ojciec był urzędnikiem Sądu Grodzkiego w Obornikach.
Do szkoły powszechnej uczęszczał w Obornikach (1937-39). W okresie okupacji, w roku 1943 rozpoczął naukę w zawodzie elektro-instalatora w firmie M. Muller — "Elektrobaugeschaft” w Obornikach.
Po II wojnie światowej ukończył Państwowe Gimnazjum Ogólnokształcące im. Marii Magdaleny w Poznaniu (1948), a następnie Państwowe Liceum Elektryczne II stopnia w Poznaniu (1951), uzyskując świadectwo dojrzałości i dyplom technika-elektryka. Równocześnie otrzymał nakaz pracy do Wytwórni Chemicznej nr 8 w Pionkach k. Radomia.
W lutym 1953 r. otrzymał przeniesienie do Zakładów Przemysłu Gumowego “Stomil” w Poznaniu, gdzie pracował do września 1959 r. (pod koniec jako kierownik Oddziału Elektrycznego). Jednocześnie studiował w ówczesnej Szkole Inżynierskiej w Poznaniu, gdzie uzyskał dyplom inżyniera elektryka (1957).
Studia kontynuował na kursie magisterskim w Politechnice Poznańskiej i otrzymał tytuł magistra-inżyniera elektryka (1961). W tym czasie pracował w Biurze Studiów i Projektów Energetycznych “Energoprojekt”, Oddział w Poznaniu (1959-62) w charakterze starszego projektanta.
W 1962 r. został st. asystentem w Katedrze Napędów Elektrycznych Politechniki Poznańskiej. Stopień doktora nauk technicznych (1968) i habilitację (1976) uzyskał na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W Politechnice Poznańskiej (PP) został docentem (1977), a następnie otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego (1990), przedłużone w 1995 r. na czas nieokreślony.
Od roku 1977 był, m.in. prodziekanem Wydziału Elektrycznego, prorektorem Politechniki Poznańskiej, a od 1970 r. kierował zespołem naukowym, rozwijającym nową specjalność naukowo-dydaktyczną — automatykę napędu elektrycznego.
Jest autorem i współautorem dwóch rozpraw, jednej książki, rozdziałów w czterech monografiach, pięciu podręczników i skryptów oraz przeszło 70 publikacji naukowych, opublikowanych w krajowych i zagranicznych czasopismach oraz materiałach konferencyjnych, oraz szeregu opracowań naukowo-technicznych dla przemysłu. Kierował pracą zespołów realizujących zadania w centralnie koordynowanych problemach badawczych oraz grantach KBN.
Jest członkiem kilku organizacji i towarzystw naukowych, w których sprawował także szereg funkcji organizacyjnych. Odbył dwumiesięczny staż naukowy w Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie (1978) i był stypendystą DAAD (1984 i 1991) odbywając dwa miesięczne staże w kilku Uniwersytetach Technicznych RFN. Odbył krótki staż w Uniwersytecie Technicznym w Budapeszcie (1990) oraz kilka krótkoterminowych staży w Politechnice w Brnie (Czechy).
Jest członkiem PTETiS od 1965 r. Był sekretarzem (1966-69), wiceprzewodniczącym (1969-71) i przewodniczącym (1982-88) Zarządu Oddziału Poznańskiego PTETiS oraz przewodniczącym Komisji Rewizyjnej (1976-80 i 1988-93). Był członkiem (1990-96) i przewodniczącym (1996-99) Głównej Komisji Rewizyjnej PTETiS. W roku 1999 został wybrany członkiem honorowym PTETiS ( nr 68 ).
W roku 1957 zawarł związek małżeński z Wandą Weyman.