KONSTANTY JAN KURMAN (1930-2009)

Urodzony dnia 9 marca 1930 roku w Warszawie. W roku 1949 ukończył Liceum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie i rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej.

W latach 1952-1958 pracował w przemyśle, m.in. jako kierownik Pracowni Automatyki w Rozwojowym Biurze Konstrukcyjnym WZR T-1 (dzisiejszy RAWAR).

Od 1958 roku do przejścia w 1995 roku na emeryturę był pracownikiem Politechniki Warszawskiej, od 1972 roku na stanowisku docenta. Dyplom magistra uzyskał w 1963 roku, rok później obronił rozprawę doktorską. W 1971 roku uchwałą Rady Wydziału Elektroniki otrzymał stopień doktora habilitowanego.

W jego dorobku naukowym można wyróżnić 3 pozycje:

1. "Podstawy modelowania łańcuchowego procesów optymalnych" — rozprawa habilitacyjna, wyróżniona w 1967 roku pierwszą nagrodą w konkursie Oddziału Warszawskiego PTETiS (Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej), prezentowana na forum IV Kongresu Międzynarodowej Federacji Kontroli Automatycznej IFAC (International Federation of Automatic Control, 1969);
   
   
2. "Feedback Control: Theory and Design", Elsevier, Amsterdam-Oxford-New York-Tokyo 1984;
   
   
3. "Niezawodna stabilność a maksymalna dokładność regulacji — fakty empiryczne i mity teorii", IX Krajowa Konferencja Automatyki (Łódź 1985).

Szczególną satysfakcję przyniosło mu nagrodzenie przez studentów "Złotą Kredą" jego wykładów.

W latach 1980-1981 aktywnie uczestniczył w procesie narodzin NSZZ “Solidarność" Politechniki Warszawskiej. Od 8 maja do 10 lipca 1982 roku był internowany.

Od 1987 roku był wolnomularzem. W latach 1993-1997, w kwartalniku "Ars Regia", opublikował pięć swoich wystąpień lożowych, które nazywa "masońskim testamentem starego docenta".

Zmarł w Warszawie dnia 24 IX 2009 r. po długiej chorobie. Dnia 1 X 2009 r. pożegnaliśmy znakomitego wykładowcę, precyzyjnego naukowca, pogodnego i uczciwego człowieka. Będzie nam go brakować, pozostaje w naszej pamięci.