TADEUSZ PAŁKO

Urodzony 2 marca 1940 r. w Żeliźnie, pow. Radzyń Podlaski, jako syn Bronisława i Jadwigi. Jest specjalistą w dziedzinie inżynierii biomedycznej: mierzenia i przetwarzania sygnałów biologicznych, a także budowy elektronicznej aparatury medycznej diagnostycznej i do intensywnego nadzoru szpitalnego (elektrografia narządowa, przepływ krwi, gazometria, badania bioimpedancji).

Dyplom magistra elektroniki (1965) i stopień doktora (1974) uzyskał z wyróżnieniem w Politechnice Warszawskiej. Habilitował się również z wyróżnieniem, na Wydziale Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Śląskiej w zakresie inżynierii biomedycznej (1985).

Na stanowisko profesora nadzwyczajnego został mianowany w Politechnice Warszawskiej (1991), następnie otrzymał tytuł profesora (1992) i profesora zwyczajnego (2001).

Od 1991 r. jest dyrektorem Instytutu Metrologii Precyzyjnej i Inżynierii Biomedycznej w Politechnice Warszawskiej, a od 1995 r. także kierownikiem Zakładu Elektroniki Medycznej i Przemysłowej tego Instytutu. Badania naukowe rozwijał od początku swej kariery zawodowej pracując zarówno w ośrodkach badawczych ochrony zdrowia m.in. w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego w Warszawie, jak i w placówkach przemysłu medycznego oraz w Politechnice Warszawskiej. Odbył kilka staży zagranicznych w różnych ośrodkach klinicznych i naukowych w USA, m.in. w Wayne State University w Detroit.

Specjalizuje się w technice odbioru (sensory) i przetwarzania sygnałów biologicznych oraz budowie elektronicznej aparatury medycznej, zwłaszcza z zakresu intensywnego nadzoru szpitalnego i pomiarów diagnostycznych (przepływ krwi, gazometria, badania bioimpedancji). Uzyskał 14 patentów zastosowanych w praktyce klinicznej, np.: czujniki tętna, elektrody EKG, kardiotachometry, monitor EKG, miernik przepływu całkowitego krwi, oksymetry, reografy.

Jest autorem lub współautorem 12 rozdziałów w książkach o charakterze monograficznym. Jest autorem ponad 300 publikacji (w tym 30 artykułów w indeksowanych pismach anglojęzycznych i 150 doniesień publikowanych na konferencjach międzynarodowych). Jego osiągnięcia naukowe są rozpoznawalne za granicą.

Wypromował ponad 150 absolwentów i 15 doktorów, był recenzentem ponad 40 prac doktorskich, oraz wielu prac habilitacyjnych i wniosków o tytuł profesorski. Był jednym z inicjatorów utworzenia kierunku kształcenia “Inżynieria Biomedyczna”. Był recenzentem kilkudziesięciu prac doktorskich, habilitacyjnych i wniosków o tytuł profesorski. Prowadził wiele projektów badawczych w tym około 15 grantów KBN lub Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Jest członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, przedstawicielem Polski w Międzynarodowej Federacji Inżynierii Medycznej i Biologicznej (IFMBE) oraz członkiem z wyboru w dwóch Komitetach PAN: 1) Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej, gdzie przewodniczył Sekcji Edukacji oraz Komitetu Fizyki Medycznej i 2) Fizyki Medycznej, Radiobiologii i Diagnostyki Obrazowej, gdzie pełni funkcję wiceprzewodniczącego i przewodniczy Komisji Inżynierii Biomedycznej.

Bierze udział w ocenie projektów Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Fundacji na Rzecz Nauki Polski Narodowego Centrum Nauki.

Jest członkiem SEP od roku 1979. Obecnie pełni funkcję przewodniczącego Polskiego Komitetu Inżynierii Biomedycznej SEP. Uzyskał Odznakę Honorową SEP (1989) i Medal 90-lecia SEP (2009).

Od lat jest działaczem Polskiego Towarzystwa Techniki Sensorycznej (PTTS) gdzie pełnił funkcje: sekretarza (1998–2000), skarbnika (2004-) i członka zarządu (1994-98, 2000-2004). Od roku 2010 jest członkiem honorowym PTTS. W PTTS koncentruje się na sprawach edukacyjnych i współpracy ze środowiskiem medycznym. Jest wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej.

Za osiągnięcia naukowe, techniczne i dydaktyczne, został odznaczony: Srebrnym (1982) i Złotym (1989) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1999) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1999).

———————————————————————————————————————————