Urodzony 1 III 1928 r. w Nowym Mieście Lubawskim jako syn Edwarda Jana i Genowefy Heleny z d. Zelek. Ojciec był naczelnikiem poczty, a matka — nauczycielką Szkoły Powszechnej w Nowym Mieście Lubawskim. Jego rodzice zostali rozstrzelani przez Niemców w pierwszym miesiącu II wojny światowej (dnia 30 X 1939), za działalność patriotyczną. Roman wraz z braciszkiem Juliuszem Lechem (ur. 1931) zostali sierotami.
Po wojnie, studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej (1945-49).
W latach 1950-54 odbywał studia aspiranckie w Związku Radzieckim. W roku 1952 został magistrem nauk technicznych, a stopień kandydata nauk technicznych (1953) uzyskał w Moskiewskim Elektrotechnicznym Instytucie Łączności.
W roku 1954 rozpoczął pracę zawodową na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Początkowo pracował w Katedrze Radiolokacji, a następnie — w Katedrze Automatyki i Telemechaniki. Równocześnie pracował w Zakładzie Teorii Łączności IPPT PAN na stanowisku zastępcy profesora, a następnie docenta (1956).
Po rocznym pobycie w Columbia University, Nowy Jork — jako visiting associate professor w dziedzinie układów optymalnych (1961/62), — objął funkcję p.o. kierownika Zakładu Teorii Łączności IPPT PAN.
W roku 1964 został profesorem nadzwyczajnym Politechniki Warszawskiej i w roku akademickim 1964/65 znowu wyjechał jako visiting professor prowadząc zajęcia ze studentami z teorii układów optymalnych i adaptacyjnych, a także badania z zakresu teorii systemów wielkich.
W styczniu 1966 przeszedł do pracy w Instytucie Automatyki PAN na stanowisko kierownika Zakładu Teorii Optymalizacji. W grudniu 1967 został członkiem korespondentem, a następnie — członkiem rzeczywistym (1976) PAN. W czasie 1969-71 był zastępcą dyrektora ds. naukowych Instytutu Automatyki PAN. W roku 1970 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych i przez 3 miesiące pracował jako visiting professor na University of Minnesota w Minneeapolis.
W PAN piastował następujące stanowiska: ● dyrektora Centrum Obliczeniowego PAN (1971-76), ● zastępcy Sekretarza Naukowego PAN (1972-74), ● członka prezydium PAN (1972-77), ● dyrektorem nowo powołanego Instytutu Badań Systemowych PAN (IBS PAN) (1976-98). W latach 1978-79 pracował nad modelami rozwoju kraju oraz modelami regionalnymi na przykładzie rozwoju regionu Górnej Noteci, w Międzynarodowym Instytucie Stosowanej Analizy Systemowej w Laxemburg, Austria.
Jako dyrektor IBS PAN wprowadzał własne pomysły organizacyjne (kolegialne kierownictwo, wprowadzenie tematów badawczych w miejsce pracowni naukowych, wprowadzenie pionów badawczych w miejsce zakładów naukowych). Po upływie jego kadencji wprowadzono pracownie w miejsce pionów badawczych.
Był przewodniczącym, zastępcą przewodniczącego lub członkiem 9 komitetów PAN: Komitetu Automatyki, Komitetu Automatyki i Robotyki, Komitetu Informatyki, Komitetu Problemów Energetyki, Komitetu Prognozowania Rozwoju Kraju “Polska 2000”, Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju, Komitetu Transportu, Komitetu ds. Eksploatacji Majątku Trwałego oraz Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania.
Pracował w 6 radach naukowych: IPPT PAN, Instytutu Automatyki PAN, Instytutu Cybernetyki Stosowanej PAN, IBS PAN, IOK PAN i MNSzWiT oraz Centrum Cybernetyki Stosowanej i Informatyki IOK.
Był członkiem Komitetu Nagród Państwowych (1971-91). W roku 1991 został przewodniczącym rady Fundacji Krzewienia Nauk Systemowych, utworzonej z inicjatywy L. Kuźnickiego — wiceprezesa i Sekretarza Naukowego PAN. Z jego inicjatywy (1996), na terenie IBS PAN, w ramach tej fundacji zorganizowano WSISiZ (Wyższą Szkołę Informatyki Stosowanej i Zarządzania) prowadzącą 2 kierunki studiów: 1) informatyka oraz 2) zarządzanie i marketing. Został rektorem (1996-2007) tej szkoły, a następnie otrzymał tytuł Honorowy Rektore WSISiZ [3].
W roku 1995 utworzył zaoczne studium zarządzania, marketingu i teleinformatyki dla pracowników TP S.A., w ramach Instytutu Badań Systemowych PAN, Akademii Obrony Narodowej oraz TP S.A.
Naukowo pracował nad następującymi zagadnieniami: ● teoria układów elektrycznych, podsumowując monografią "Wstęp do syntezy liniowych układów elektrycznych" – PWN, Warszawa 1957; ● optymalne i adaptacyjne układy automatyki, podsumowując monografią "Optymalne i adaptacyjne procesy w układach regulacji automatycznej" PWN, Warszawa 1965, przetłumaczoną na j. rosyjski (1967) i niemiecki (1974); ● teoria systemów wielkich, podsumowując monografią "Sterowanie w wielkich systemach" WNT, Warszawa 1970; ● analiza systemowa, podsumowując monografią "Analiza systemowa i jej zastosowanie" PWN, Warszawa 1977; ● modelowanie rozwoju kraju; ● wspomaganie podejmowania decyzji, podsumowując monografią: "Wspomaganie decyzji inwestycyjnych" IBS PAN, Warszawa 1998, seria: Badania Systemowe, T. 21. ISBN 83-85847-09-X; ● zarządzanie nauką i jej upowszechnianiem.
W sumie, wydał / opracował: 22 książki — w tym 16 — jako współautor, ponad 200 publikacji i opracowań naukowych, 2 patenty oraz 192 referaty. Wypromował 12 doktorów.
Otrzymał następujące odznaczenia nagrody i wyróżnienia:
● odznaczenia państwowe i samorządowe: Krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1969), Srebrny medal za zasługi dla obronności kraju (1971), Złoty medal za zasługi dla obronności kraju (1974), Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974), Złotą odznakę honorową za zasługi dla Warszawy (1974), Złotą odznakę honorową miasta Poznania (1974), Krzyż komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1977), Order Sztandaru Pracy II klasy (1984). ● Państwową Nagrodę indywidualną II stopnia w dziedzinie nauki za osiągnięcia z dziedziny teorii optymalnych układów automatyki (1964);
● nagrody Sekretarza Naukowego PAN: - za kierowanie zespołem i udział w badaniach problemów optymalnego sterowania, badań operacyjnych i wielkich systemów (1972), - za kierowanie zespołem i udział w opracowaniu metod optymalizacji i sterowania złożonych systemów rozwoju i produkcji (1973), - za kierowanie zespołem i udział w opracowaniu modelowania i optymalizacji procesu produkcji wyrobów z metali szlachetnych (1974), - za monografię pt. "Zastosowanie metod analizy systemowej do modelowania i kontroli środowiska" (1975); oraz
● Nagrodę PTM (Polskiego Towarzystwa Matematycznego) (1973) za prace opublikowane w latach 1970-71.
Jest żonaty z Wandą z Wyszyńskich i ma 2 synów.