EUGENIUSZ HOROSZKO (1911-1996)

Urodzony 20 września 1909 r. we Lwowie. Studia ukończył na Politechnice Lwowskiej i uzyskał dyplom inżyniera elektryka (1936). Jeszcze w czasie studiów, w 1934 roku rozpoczął pracę zawodową w bazie remontowej samolotów 6 Pułku Lotniczego w Sniłowie koło Lwowa.

Po ukończeniu studiów przeniósł się na Górny Śląsk. Podjął pracę w koncernie “Wspólnota Interesów górniczo-Hutniczych", a następnie został kierownikiem Wydziału Elektrycznego Huty “Laura" w Siemianowicach Śląskich.

W czasie II wojny światowej przebywał wraz z rodziną we Lwowie pracując jako monter elektryk.
  Po wojnie wrócił na Górny Śląsk, objął kierownicze stanowiska na Wydziałach Elektrycznych Huty Kościuszko w Chorzowie oraz w Hajduckich Zakładach Hutniczych w Chorzowie-Batorym.

W roku 1950 rozpoczął pracę w Biurze Projektów Przemysłu Hutniczego Biprohut w Gliwicach organizując pracownię pieców i urządzeń elektrotermicznych. Jako główny projektant zrealizował około 30 prototypów pieców i nagrzewnic z których np. stalownicze piece łukowe były eksportowane do kilku krajów.

W roku 1957 przy jego współudziale został uruchomiony prototyp 30-tonowego stalowniczego pieca łukowego - największego wówczas nie tylko w Polsce, ale i w Europie środkowo-wschodniej.

Pracując w Biprohucie rozpoczął roku pracę dydaktyczną na ówczesnym Wydziale Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (Akademii Gómiczo-Hutniczej) w Krakowie (1955), gdzie w Katedrze Elektryfikacji Hutnictwa kierowanej przez Profesora Jana Manitiusa utworzył Zakład Elektrotermii.

W roku 1965 obronił pracę doktorską na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1973. Przez 5 kadencji (1964-69) był prodziekanem ówczesnego Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W roku 1979 przeszedł na emeryturę.

Profesor Eugeniusz Horoszko, obok Profesorów Mariana Mazura i Tadeusza Schwartza z Politechniki Warszawskiej oraz Profesora Bronisława Sochora z Politechniki Łódzkiej, był twórcą elektrotermii w Polsce. Swoją pracę naukową i dydaktyczną starał się powiązać z aplikacją przemysłową. Współpracował z wieloma ośrodkami naukowymi w kraju i zagranicą.

Do SEP (Stowarzyszenia Elektryków Polskich) wstąpił będąc jeszcze studentem Politechniki Lwowskie (1933).

Był jednym z założycieli Polskiego Komitetu Elektrotermii i przez wiele lat był członkiem prezydium tego Komitetu, a w latach 1961-63 wiceprzewodniczącym. W roku 1994 otrzymał tytuł członka honorowego Polskiego Komitetu Elektrotermii za aktywną działalność stowarzyszeniową i ogromny dorobek w dziedzinie elektrotermii.

Był powołany do Sekcji Elektrotermii przy IV Wydziale Nauk Technicznych PAN oraz do Komisji Elektrotechniki Automatyki i Informatyki, Krakowskiego Oddziału PAN. Pracował w Radach Naukowych kilku Instytutów.

Swoją działalność dydaktyczną wiązał z tymi obszarami elektrotermii, które były najnowszymi w danym okresie. Na przykład Jego odczyty, w latach 60-tych, dotyczące elektrycznego ogrzewania mieszkań gromadziły tłumy mieszkańców Krakowa.

Bardzo wielu uczniów profesora połączyło swoją pracę zawodową z elekrrotermią. Co najmniej ośmiu z nich uzyskało stopień naukowy doktora, dwu doktora habilitowanego, a jeden tytuł naukowy profesora.

Był odznaczony między innymi: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Honorową SEP. Otrzymał wiele nagród państwowych, resortowych oraz Rektora AGH. Otrzymał tytuł Zasłużonego Seniora SEP.

Łączył w sobie cechy inżyniera, wynalazcy, nauczyciela i naukowca. Tę bardzo niestety zanikającą obecnie wszechstronność wyniósł zapewne ze swoich związków ze Lwowem - miastem wielu narodowości i religii; z Górnym Śląskiem - okręgiem ciężkiego przemysłu i trudnej pracy oraz z Krakowem - miastem nauki. Był autorem ok. 70 publikacji naukowych, uzyskał 20 patentów.

Do ostatnich lat życia przejawiał dużą aktywność zawodową. Interesował się najnowszymi opracowaniami polskimi i zagranicznymi z elektrotermii. Był bardzo aktywnym uczestnikiem krajowych i międzynarodowych konferencji.

Zmarł w Krakowie 8 lutego 1998 roku i spoczywa na cmentarzu Rakowickim.

Jerzy Pasternak