Urodzony 5 maja 1947 r. w Środzie Śląskiej.
Studiował na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Ożenił się po drugim roku studiów i do dziś ma stabilne życie rodzinne. Studia ukończył z wyróżnieniem (02 IV 1971) otrzymując dyplom magistra inżyniera elektryka za pracę magisterską nt. elektronicznego mobilnego robocika (pieska), który w ograniczonym zakresie rozumiał mowę polską — był to pierwszy system rozpoznający mowę polską). Na tym samym Wydziale uzyskał doktorat nauk technicznych (29 IV 1975) oraz habilitację w zakresie automatyki (28 IV 1980).
Po ukończeniu sztudiów w AGH, dodatkowo studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie. Na drugim roku tych studiów, współpracując z doktorem Borysiewiczem (wirusologiem) wydał książkę na temat systemów komputerowych stosowanych w mikrobiologii, wirusologii obowiązującą jako podręcznik na 3 roku Akademii Medycznej. Wykorzystując swoje doświadczenia ze studiów medycznych, uruchomił na AGH wykłady z zakresu elektroniki medycznej — zbudował laboratoria inżynierii biomedycznej i przyczynił się do powstania kilku nowych aparatów ratujących życie. Po studiach medycznych okresowo pracował na Wydziale Lekarskim jako profesor i kierownik Zakładu Biocybernetyki oraz Zakładu Biostatystyki i Informatyki Medycznej.
Przeszedł także gruntowne studia w zakresie metod matematycznych i informatycznych w ekonomii na Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Uzyskał tym samym pełne prawa profesora Akademii Ekonomicznej i wypromował 4 doktorów nauk ekonomicznych.
W Akademii Górniczo-Hutniczej pracuje od 1 X 1971 r., kolejno na stanowiskach: asystenta (od 1 XI 1971), starszego asystenta (1 X 1973), adiunkta (od 1 X 1975), adiunkta ze stopniem naukowym dr hab. (od 1 II 1980), docenta (od 1 III 1981), profesora nadzwyczajnego (od 1 II 1986), profesora zwyczajnego (od 1 X 1991).
Tytuł profesora nauk technicznych w dyscyplinie automatyka i robotyka otrzymał dnia 1 II 1986 r. Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w roku 1991. Specjalizuje się w dziedzinach: automatyka, akustyka, informatyka, systemy wizyjne robotów przemysłowych, systemy sensoryczne, sieci neuronowe i biocybernetyka. Biegle posługuje się językami obcymi: angielskim; francuskim; niemieckim i rosyjskim.
Pełnił następujące funkcje uczelniane: kierownika Samodzielnej Pracowni Biocybernetyki AGH (1974-82), z-cy dyrektora Instytutu Automatyki, Inżynierii Systemów i Telekomunikacji AGH (1980-88), kierownika Zakładu Biocybernetyki AGH (1980-92), Kierownika Katedry Automatyki AGH (1997-), p.o. Kierownika Zakładu Biocybernetyki CM UJ (2001- ), p.o. Kierownika Zakładu Biostatystyki i Informatyki Medycznej CM UJ (2001- 2002). W roku 1996 został wybrany na stanowisko Prorektora AGH ds. nauki, a w styczniu 1998 roku — na stanowisko Rektora AGH. Rektorem AGH został wybrany jeszcze dwukrotnie na kolejne dwie kadencje 1999-2002 i 2002-2005.
Prowadził wykłady na kilku krakowskich uczelniach. W AGH wykłada na studiach dziennych podyplomowych i doktoranckich. Prowadzi wykłady i seminaria magisterskie w Akademii Ekonomicznej. Wykłada na WSP w ramach podyplomowego kształcenia nauczycieli informatyki. Na AWF zorganizował Zakład Antropomotoryki Biocybernetycznej. Prowadził wykłady i prace magisterskie: na Uniwersytecie Jagiellońskim w ramach kierunków studiów Informatyka i Fizyka Medyczna; na Akademii Medycznej (Propedeutyka Informatyki Medycznej) i na Akademii Sztuk Pięknych (biocybernetyka percepcji, komputerowe przetwarzanie obrazów). Był zapraszany z gościnnymi wykładami i seminariami do Politechniki Krakowskiej.
Był prekursorem następujących dziedzin: · sterowanie głosem, · cyfrowego przetwarzania sygnałów akustycznych (w tym oceny stanu i diagnostyki procesów przemysłowych), · rozpoznawania mowy i sygnałów akustycznych oraz · ogólnej teorii rozpoznawania obrazów (w diagnostyce medycznej, mikrobiologii, diagnostyce systemów technicznych i przeróbce surowców mineralnych). W latach 1970-tych zajmował się modelowaniem zachowania pszczół, a szczególnie konkurencji rodzin pszczelich. Obecnie zagadnienia takie są przedmiotem badań w najlepszych ośrodkach naukowych, w których organizacja pracy w pszczół czy mrówek inspiruje rozwiązywanie praktycznych problemów optymalizacji pracy central telefonicznych lub wyszukiwania informacji w Internecie.
Jest liderem badań w dziedzinie sieci neuronowych (od lat 1970-tych), sztucznej inteligencji, procesów uczenia i ich zastosowań w medycynie i biologii. W dziedzinie analizy obrazów zaproponował nowe podejście automatycznego rozumienia obrazów, które uwzględnia psychologię percepcji wzrokowej. Wykorzystuje ono fakt, że system wzrokowy człowieka znacznie skuteczniej przetwarza i interpretuje te informacje, o których ma wcześniej zdobyte doświadczenia percepcyjne i pewną wiedzę o rozpoznawanych obiektach. Zastępuje to automatyczne rozpoznawanie obrazów przez automatyczne rozumienie obrazów, jest to podejście oryginalne i unikalne w świecie. Profesor Tadeusiewicz zastosował tę koncepcję w diagnostyce medycznej, a konkretnie — diagnostyce chorób nerek, trzustki oraz tętnic wieńcowych.
W roku 1993 napisał monografię na temat sieci neuronowych. Był inicjatorem powołania Polskiego Towarzystwa Sieci Neuronowych i zorganizowania międzynarodowej konferencji o tej tematyce w ramach IEEE.
Napisał i opublikował ponad 500 prac naukowych, wydanych w kraju i za granicą oraz zaprezentowanych na kilkudziesięciu konferencjach naukowych międzynarodowych i krajowych. Napisał ponad 70 monografii naukowych, podręczników oraz innych książek i tłumaczeń. Ostatnim tego przykładem może być monografia autorstwa Profesora i Marka Ogieły "Medical Image Understanding Technology", Springer 2004, w ramach serii "Studies in Fuzziness and Soft Computing", będąca oryginalnym i ważnym krokiem na drodze opracowania metodologii o wielkiej użyteczności praktycznej, w klinicznej praktyce lekarskiej i w zakresie szybkiego dostępu do dużych medycznych baz danych.
Był promotorem ok. 50 doktoratów (w AGH, Akademii Ekonomicznej i Akademii Medycznej), zrecenzował ponad 200 rozpraw doktorskich i habilitacyjnych oraz wniosków o nadanie tytułu naukowego profesora.
Jest znanym popularyzatorem wiedzy: · autorem artykułów i książek popularnonaukowych (ponad 150), napisał np. książkę i serię artykułów dla dzieci popularyzujących wiedzę (cykle artykułów o informatyce, cybernetyce i automatyce w Problemach, Młodym Techniku oraz Wiedzy i Życiu); · autorem odczytów — prowadzi wieloletni cykl odczytów i pogadanek (razem ok. 100) w radio, w TV i w Klubach MPiK. Potrafi dotrzeć do umysłów szerokich rzesz czytelników jego książek, słuchaczy programów radiowych oraz telewizyjnych. Jest znakomitym oratorem, włada piękną polszczyzną, w roku 2002 zdobył tytuł Mistrza Mowy Polskiej. Wykłady prowadzone przez Niego cieszą się ogromnym zainteresowaniem, a sale wykładowe są przepełnione studentami.
Został wybrany członkiem: · Polskiej Akademii Umiejętności (PAU, 1998), · korespondentem Polskiej Akademii Nauk (PAN, 2002), · zagranicznym Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych w Moskwie (2000) i · tytularnym Europejskiej Akademii Nauki, Sztuki i Literatury (Academie Europeenne des Seciences, des Arts et des Letters) (2003).
W PAN jest członkiem kilku komitetów. Przewodniczył trzem sekcjom KBN w kilku kolejnych kadencjach, przewodniczył Kolegium Rektorów Akademickich Wyższych Uczelni. Dwukrotnie był wybierany rektorem AGH. Jest członkiem ok. 20 Rad Naukowych różnych instytucji.
Od połowy lat 1970-tych pracuje w komitetach i komisjach Polskiej Akademii Nauk: · Komitecie Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej (przewodniczący sekcji Sieci Neuronowych) i w · Komitecie Automatyki i Robotyki (przewodniczący sekcji Sensorów i Receptorów). W komisjach PAN: · Komisji Zastosowań Informatyki w Medycynie Komitetu Podstawowych Nauk Medycznych PAN, · Komisji Zastosowań Nauk Matematycznych w Badaniach Podstawowych i Klinicznych Wydziału VI Nauk Medycznych PAN i · Komisji Elektrotechniki i Automatyki Wydziału IV Nauk Technicznych PAN.
Utrzymuje rozległe międzynarodowe kontakty naukowe z ok. 50 uniwersytetami USA, Niemiec, Francji, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Holandii, Belgii, Austrii i RPA, a m.in.: Toledo University (Ohio, USA), George Mason University (Fairfax, Virginia, USA), The Institution of Electrical Engineers (London, UK), Deakin University (Geelong, Australia), DESY (Hamburg, D), Technical University of Genova (I), CERN (Geneva, CH), Ecole Polytechnique Federale de Lausanne (CH), ICPI (Lyon, F), INSA (Lyon, F), Bristol University (UK), Birmingham University (UK), Technische Universitaet (Ilmenau D), Universitade de Aveiro (P), Universidad de Velencia (E).
Aktywnie działa w kilku polskich towarzystwach naukowych: · Polskim Towarzystwie Informatycznym (członek-założyciel i wieloletni przewodniczący Sądu Koleżeńskiego), · Polskim Towarzystwie Fonetycznym (przewodniczący Oddziału Małopolskiego od początku istnienia Towarzystwa, członek zarządu głównego, członek honorowy), · Polskim Towarzystwie Cybernetycznym (członek honorowy, 20 lat członek Zarządu Oddziału Krakowskiego, kilkakrotnie — członek Zarządu Głównego), · Polskim Towarzystwie Biofizycznym (wiceprzewodniczący Zarządu Oddziału Krakowskiego), · Polskim Towarzystwie Akustycznym (był członkiem Zarządu i Komisji Rewizyjnej), · Polskim Towarzystwie Sieci Neuronowych (członek honorowy, wiceprezes Zarządu Głównego od początku istnienia), · Polskim Towarzystwie Badań Układu Nerwowego oraz · Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
Jest członkiem wielu międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in.: IEEE (Senior Member), International Neural Network Society (Washington D.C), Signal Processing Society, Society on Engineering in Medicine & Biology, IFAC Technical Committee on Artificial Intelligence in Real-Time Control.
Od wielu lat jest recenzentem, członkiem rad naukowych Instytutów, kolegiów redakcyjnych czasopism i komitetów naukowych konferencji:
Został dwukrotnie wybrany członkiem Komitetu Badań Naukowych na lata 1990-1997. Działał tam w pierwszej kadencji jako członek 7 osobowego Zespołu Podstawowych Nauk Technicznych (P4), który przydzielał granty w zakresie badań podstawowych dla wszystkich kierunków nauk technicznych i nadawał kategorie Instytutom PAN oraz większości wydziałów Wyższych Szkół Technicznych w Polsce. W II kadencji pracował jako członek Komisji Badań Stosowanych i 5 osobowego Zespołu T11 opiniującego prace i przyznającego granty z zakresu Automatyki, Elektroniki, Informatyki i Telekomunikacji. Dodatkowo, został powołany w skład Zespołu Opiniodawczo-Doradczego ds. Infrastruktury Informatycznej KBN zajmującego się m.in. ogólnopolską siecią Internet.
Od kilku lat jest członkiem Zespołu Ekspertów opiniujących kandydatów do prestiżowej Nagrody Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej ("polski Nobel") gdzie przez kilka lat był przewodniczącym grupy ekspertów ds. nauk technicznych. Został wybrany sekretarzem Rady Fundacji im. Braci Jana i Jędrzeja Śniadeckich funkcjonującej przy Rektorze UJ, a także członkiem Międzyuczelnianej Rady Naukowej ds. Magnetycznego Rezonansu Jądrowego oraz przewodniczącym Komisji Problemowej ds. Informatyki Medycznej Polskiego Komitetu.
W zakresie Informatyki Bankowej przez szereg lat prowadził seminaria magisterskie cieszące się wielkim zainteresowaniem, promował również prace doktorskie dotyczące tego tematu. W roku 1994 został powołany — przez Zarząd Banku Przemysłowo-Handlowego — na stanowisko Doradcy Prezesa BPH ds. Informatyki. Był jednym z głównych opiniodawców największego w polskiej bankowości przedsięwzięcia informatycznego — wprowadzenia zintegrowanego systemu bankowego PROFILE (1995) obejmującego centralę BPH i 106 oddziałów oraz filii tego Banku w całej Polsce. Później, w uznaniu Jego wiedzy i doświadczenia w zakresie techniki informatycznej bankowości otrzymał następne zlecenia na wykonanie ekspertyz informatyzacji: • Banku Depozytowo-Kredytowego w Lublinie • PKO BP i • dwóch firm międzynarodowych. Wszystkie ekspertyzy zostały przyjęte i zastosowane w praktyce.
Dotychczas otrzymał 12 tytułów doktora honoris causa renomowanych uczelni: • Ansted University [Międzynarodowy Uniwersytet z siedzibą w Virgin Island (UK) na wniosek Uniwersytetu w Penang, Malezja (21 VI 2001)], • Narodowej Akademii Górniczej Ukrainy w Dniepropietrowsku (13 V 2002), • Politechniki Wrocławskiej (13 XI 2002), • Politechniki Częstochowskiej (25 XI 2002), • Iwano-Frankowskiego Narodowego Technicznego Uniwersytet Nafty i Gazu (11 XI 2003), • Uniwersytetu Technicznego w Koszycach (18 III 2005), • Politechniki Łódzkiej (12 IV 2005), • Uniwersytetu Zielonogórskiego (7 VI 2005), • Politechniki Śląskiej w Gliwicach (17 VI 2005), • Akademii Pedagogicznej w Krakowie (2008), • Politechniki Lubelskiej (2008) i • Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.
W maju 2002 r. otrzymał "Medal honorowy SPWiR im. Tadeusza Szendzimira" nr 109 za wybitny dorobek naukowy w zakresie biocybernetyki, inzynierii biomedycznej, informatyki oraz automatyki i robotyki, przyznany przez Krajową Radę Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów (SPWiR) w Warszawie.
Osobę Profesora najlepiej charakteryzuje cytat z laudacji wygłoszonej przez prof. Antoniego
Niederlińskiego na uroczystości nadania godności doktora honoris causa Politechniki Śląskiej prof. Ryszardowi
Tadeusiewiczowi
Otrzymał • odznaczenia państwowe: Krzyż Komandorski OOP (2004), Krzyż Oficerski (1999), Srebrny Krzyż Zasługi PRL (1978), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1993); • kilkadziesiąt nagród Sekretarza PAN, Ministra Edukacji i Rektorów AGH i AE; • wiele medali i tytułów krajowych i międzynarodowych, a m.in.: Medal Knesetu (2002), "For pioneer of neural networks in Poland" – IEEE Neural Network Society (2004), Tytuł Złotego Inżyniera Pięciolecia 2000-2004 nadany przez czytelników Przeglądu Technicznego (2005), "Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa" (1988), Medal SEP prof. Mieczysława Pożaryskiego (1998), Wyróżnienie Echa Krakowa za "Książkę Roku 1988" (1989), Wyróżnienie Kuriera Polskiego za wybitne osiągnięcia w zakresie popularyzacji nauki w 1983 roku (1984).
A.J. Marusak
Wykorzystano:
1. "Dossier w pigułce" - R. Tadeusiewicz, BIP AGH, wydanie specjalne (wyborcze), nr 27, 22.04.1996, s. 10-11.
2. "Prof. Ryszard Tadeusiewicz renesansowy człowiek XX wieku" - BIP AGH, nr 50, s. 4-5.
3. "Nadanie tytułu i godności doktora honoris causa profesorowi Ryszardowi Tadeusiewiczowi",
Z Życia Politechniki Śląskiej Nr 9. Czerwiec 2005, http://biuletyn.polsl.pl/ ,
4. "Strona Internetowa Rektora AGH", http://www.agh.edu.pl/uczelnia/tad/tadeusiewicz.php