( Home page )

Jerzy Pustoła

ŻYCIORYS

Jerzy Pustoła urodził się 25 kwietnia 1923 r. w Warszawie jako syn Kazimierza inżyniera elektryka (właściciela fabryki elektrotechnicznej w Warszawie) i Eleonory Rudnickiej pochodzącej z rodziny kresowej na Podolu. Gimnazjum Wojciecha Górskiego ukończył w roku 1942.

W latach 1943-1950 pracował w fabryce swego ojca. Z przerwą 1944/45 kiedy został wywieziony po Powstaniu Warszawskim do przymusowej pracy w Niemczech.

Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej ukończył w roku 1952. W latach 1952-60 był kierownikiem grupy konstrukcyjno-wdrożeniowej w Instytucie Elektrotechniki. Grupa ta zajmowała się uruchomieniem w Polsce nowoczesnej produkcji sprzętu gospodarstwa domowego z napędem elektrycznym. Wówczas uruchomiono masową produkcję: - odkurzaczy w Rzeszowie, - silników do pralek i lodówek w Poniatowej, - napędów do maszyn do szycia we Wrocławiu i - silniczków do gramofonów we Wrześni. Z tej tematyki obronił pracę doktorską pracując w Instytucie Automatyki PAN, oraz napisał dwie książki z których jedna — przetłumaczona na niemiecki — została wydana w Verlag Technik w Berlinie.

W roku 1967 i ponownie w latach 1973/3 uzyskał stypendium naukowe Humboldta w celu prowadzenia badań w Instytucie Maszyn Elektrycznych Politechniki w Sztutgardzie z zakresu generacji sił w polu elektromagnetycznym. Temat ten jako praca habilitacyjna został obroniony na Politechnice Warszawskiej w roku 1971, gdzie prowadził wykłady z technologii maszyn.

W latach 1974-75 pracował w Instytucie Organizacji i Kierowania PAN prowadząc w Polsce pionierskie prace z automatyzacji i robotyzacji. Z tego zakresu referował wyniki swoich prac na międzynarodowych Kongresach między innymi w Paryżu, Tokio, Chicago i Budapeszcie. W kraju otrzymał nagrody za uruchomienie produkcji silników krokowych i innych elementów automatyki.

Od roku 1976 jako kierownik zakładu Biomechaniki i Robotów podjął prace badawcze w nowo powstałym w PAN Instytucie Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej. Budował tam prototypy doświadczalnych małych pojazdów elektrycznych między innymi dla inwalidów.

W roku 1981 otrzymał przyznany przez Radę Państwa tytuł naukowy profesora.

Wysoki poziom publikowanych prac z zakresu inżynierii rehabilitacyjnej powodował zaproszenia go do ośrodków naukowych na Zachodzie. W roku 1983 otrzymał zaproszenie prowadzenia wykładów na uniwersytecie w Kassel w zakresie napędów sztucznych kończyn ludzi niepełnosprawnych. Był również w tym samym roku konsultantem z tego zakresu w ośrodku rehabilitacji w Montpellier na południu Francji.

Niezależnie od wspomnianej już tematyki w Instytucie PAN prowadzone były prace nad budową sztucznego serca z udziałem prof. Religi. J. Pustoła zajął się problemem napędu elektrycznego sztucznej pompy. Zaprojektował i zbudował prototyp specjalnego silnika elektrycznego w nawiązaniu do wcześniej patentowanych silników impulsowych.

W roku 1991, J. Pustoła doceniając wagę samorządu gospodarczego w tworzeniu się gospodarki rynkowej zaproponował powołanie Izby Przemysłu Elektrotechnicznego. W Izbie tej był prezesem przez dwie kadencje do 1997 r. Do Izby należało w początkowym okresie ponad 100 największych państwowych fabryk elektrotechnicznych w Polsce. Następnie większość z nich została sprzedana kapitałowi zagranicznemu według decyzji Ministerstwa Skarbu.

W tym okresie był również członkiem Rady Krajowej Izby Gospodarczej, przez dwie kadencje.

Ważnym problemem dla przemysłu elektrotechnicznego była ocena jakości i certyfikacji wyrobów, zwłaszcza z punktu widzenia ich konkurencyjności w stosunku do Unii Europejskiej. W związku z tym w latach 1997-2001 został wybrany wiceprzewodniczącym Komitetu Jakości i Normalizacji Krajowej Izby Gospodarczej. Dodatkowym przejawem tej działalności był Jego udział w Komisjach Konkursowych przyznających Złote Medale na Międzynarodowych Targach.

W latach 1998-2001 był ekspertem w pracach Rady Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w przystosowywaniu prawa technicznego do warunków obowiązujących w Unii Europejskiej.

W roku 1994 nawiązał bliską współpracę z niemieckim Związkiem Przemysłu Elektrycznego we Frankfurcie, wykorzystując wcześniejsze kontakty jeszcze z czasów prowadzenia wykładów na politechnikach w Kassel i Stuttgardzie. Nawiązane kontakty były bardzo cenne dla ukierunkowania działalności Izby w Polsce, zwłaszcza biorąc pod uwagę to, że znaczna część polskich fabryk już została przejęta przez firmy zagraniczne.

W następnym okresie działał dalej w Krajowej Izbie Gospodarczej, jako delegat do Komisji Sejmowych. Również występował w Polskim Komitecie Normalizacyjnym w pracach związanych z dostosowaniem jego struktury do UE.

Publikował ponadto swoje poglądy w prasie technicznej związane z procesem transformacji gospodarki polskiej na przełomie XXI wieku.

———————————————————————

Publikacje książkowe

  1. J. Pustoła, T. Śliwiński: Małe silniki jednofazowe. PWT, 1959.
  2. J. Pustoła, T. Śliwiński: Kleine Einphasenmotoren. Verlag Technik, Berlin 1962.
  3. J. Pustoła: Analiza działania szybkoreagujących silników komutatorowych. PWN 1971.
  4. J. Pustoła: Maszyny komutatorowe dla automatyki. WNT 1971.
  5. J. Pustoła: Uber die Entstehung mechanischer Krafte in Gleichstrommotoren. VDI-Verlag, Dusseldorf 1981.
  6. J. Pustoła: Wspomnienia o gospodarce w latach 1930-1990. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 2005.
  7. J. Pustoła: Wspomnienia z pobytów w Niemczech w latach 1944-2000. Wydawnictwo Pommard 2010.

( Home page )