( Home page )

EDMUND PORZĄDKOWSKI (1914-1998)

Doc. mgr. inż. Edmund Porządkowski

Specjalista w dziedzinach: ● pomiary cyfrowe, ● miernictwo elektroniczne, ● cyfrowe metody pomiarowe, ● pomiary czasu i częstotliwości.

Urodzony 31 maja 1914 roku we wsi Strzegowo, powiat Mława. W roku 1936 ukończył gimnazjum w Grudziądzu oraz wstąpił na Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej. W roku 1938 uzyskał tzw. półdyplom. Do roku 1939 pracował w Państwowych Zakładach Teletransmisyjnych, a następnie w Standard Electric Company.

W latach 1939-1946 przebywał w Związku Radzieckim. Pracował tam w różnych miejscowościach, zarówno w rolnictwie, jak i w przemyśle. Od roku 1944 był członkiem Związku Patriotów Polskich. Od roku 1945 był przewodniczącym rejonu Takmak (Kirgiska SSR), a od roku 1946 — sekretarzem rejonu.

Pracę w Polsce rozpoczął w roku 1947 jako radiotechnik w Spółdzielni Pracy “Siła i Dźwięk". W roku 1949 wznowił studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej i uzyskał dyplom na Wydziale Łączności (1952). Od września roku 1951 pracował w Katedrze Urządzeń Radiotechnicznych na tym Wydziale, kolejno jako asystent, starszy asystent, adiunkt, a od roku 1968 — jako docent.

Poświęcił się dziedzinie zastosowanie techniki liczenia impulsów elektrycznych do celów pomiarowych. Opracował m.in.: ● przyrządy do pomiaru czasu i częstotliwości, ● falomierze, ● generatory, ● fazomierz oraz ● miernik błędów przy transmisji telegraficznej. Niektóre z tych opracowań wdrożono do produkcji (m.in. falomierz liczący PFL-2).

Zasłużył się szczególnie w krzewieniu w Polsce nowoczesnych metod pomiaru czasu i częstotliwości. W latach osiemdziesiątych XX wieku, Jego zainteresowania skupiły się na elektronice motoryzacyjnej, a zwłaszcza na elektronicznych układach zapłonowych. Opracował kilka oryginalnych modeli układów zapłonowych, będących na owe czasy rozwiązaniami nowatorskimi. Ponadto opracował kilkadziesiąt urządzeń technicznych, m.in. dla energetyki, górnictwa, wojska, Zakładu Opracowań i Produkcji Aparatury Naukowej oraz Biura Urządzeń Techniki Jądrowej.

Był współautorem 2 książek: "Licznik elektroniczny w miernikach zliczających" (1962) oraz "Elektroniczne mierniki zliczające" (1965); autorem lub współautorem 23 artykułów w czasopismach, 4 referatów konferencyjnych, a także twórcą 4 patentów. Był promotorem jednego przewodu doktorskiego.

Był współautorem 2 skryptów: "Objaśnienia do ćwiczeń laboratorium urządzeń nadawczych" oraz "Wybrane zagadnienia komputerowej techniki pomiarowej" (1982). Za osiągnięcia w pracy dydaktycznej otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej (1976) oraz zespołową nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1973).

Za osiągnięcia badawcze został nagrodzony przez Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1960, 1976) oraz Państwową Radę ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Jądrowej (1962). Otrzymał również Nagrodę Państwową l stopnia (1966).

Prowadził wykłady nie tylko na Wydziale Łączności i Wydziale Elektroniki, ale także na Wydziale Komunikacji, Wydziale Mechanicznym Technologicznym, Wydziale Sprzętu Mechanicznego, oraz Wydziale Elektrycznym PW. Najważniejsze z nich to: “Układy elektroniczne" (1958-1959), “Podstawy elektroniki i automatyki" (1956-1958), “Elektronika" (1956-1965), a w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych: “Pomiary cyfrowe", “Miernictwo elektroniczne", “Cyfrowe metody pomiarowe" oraz “Pomiary czasu i częstotliwości".

W latach 1970-1975 był kierownikiem Wieczorowego Studium Zawodowego na Wydziale Elektroniki PW, a w latach 1975-1978 prodziekanem Wydziału Elektroniki.

Był także aktywnym działaczem Związku Patriotów Polskich (1944-1946) oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (od 1948 roku, m.in. l sekretarzem Oddziałowej Organizacji Partyjnej na Wydziale Elektroniki), Związku Nauczycielstwa Polskiego (od 1952 roku, m.in. wiceprzewodniczącym Rady Zakładowej Politechniki Warszawskiej w latach 1969-1971) i Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej (1950-1952). Za działalność społeczno-organizacyjną został odznaczony Medalem Dziesięciolecia Polski Ludowej (1955), Złotym Krzyżem Zasługi (1958) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974).

Przeszedł na emeryturę w roku 1984. Zmarł w roku 1998.


    Zaczerpnięto z pracy:
    Pod red. J.S. Bobera i R. Z. Morawskiego: "Profesorowie i docenci Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej 1951-2001". Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2001. ISBN 83-914580-3-2.

( Home page )