( Home page )

WŁADYSŁAW PEŁCZEWSKI (1917-2006)

Prof. dr inż. Władysław Pełczewski

Urodzony w Charkowie (12 XII 1917).

Studia wyższe ukończył na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej (1946). Pracę w Politechnice Łódzkiej (PŁ) rozpoczął jeszcze jako student obejmując stanowisko młodszego asystenta (1 VIII 1945) i przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej. Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w 1954 r. Początkowo pracował w Katedrze Maszyn Elektrycznych (1946–52). Zorganizował Katedrę Napędu Elektrycznego przekształconą później w Katedrę Automatyki i Instytut Automatyki, którymi kierował do emerytury.

Został członkiem PAN: korespondentem (1965) i członkierzeczywistym (1980).

Był wybitnym naukowcem i inżynierem w dziedzinie automatyki i elektrotechniki. Jego zainteresowania naukowe dotyczą zagadnień związanych z maszynami elektrycznymi, automatyzacją napędu elektrycznego oraz z teorią i zastosowaniem automatyki ze szczególnym uwzględnieniem sterowania optymalnego i adaptacyjnego obiektów poddanych zakłóceniom zewnętrznym, zmianom parametrów i ograniczeniom.

Był twórcą łódzkiej szkoły automatyki napędów elektrycznych, a jego osiągnięcia są znane i cenione w kraju i za granicą. Był promotorem 23 prac doktorskich, a czterech spośród Jego doktorantów uzyskało tytuły profesora.

Jego talent organizacyjny sprawił, że był wieloletnim prodziekanem i dziekanem Wydziału Elektrycznego PŁ przyczyniając się do rozwoju i umocnienia rangi Wydziału. Sukcesem zakończyły się takie Jego przedsięwzięcia jak utworzenie Katedry Napędów Elektrycznych przekształconej w Katedrę Automatyki, a następnie w Instytutu Automatyki.

Wypromował 23 doktorów nauk technicznych. Był autorem 41 artykułów naukowych i 10 książek (8 monografii i 2 podręczników akademickich), z których 2 wydano za granicą, a 8 — w kraju (3 przetłumaczono na język niemiecki i francuski). Wyniki swoich prac przedstawiał jako visiting professor na uniwersytetach w Tuluzie, Rzymie, Bolonii, Siegen, Paryżu, Grenoble, Padwie, Darmstadt, Monachium, Zurychu, Mediolanie, Sztokholmie, Glasgow i Delft.

Był członkiem Komitetu Elektrotechniki PAN i Komitetu Automatyki i Robotyki PAN.

Otrzymał 2 tytuły doktora honoris causa — od Uniwersytetu Paula Sabatier w Tuluzie (1985) i od Politechniki Łódzkiej (1995). Był członkiem seniorem IEEE (od 1974 r.), członkiem SEP od 1946 roku. Był członkiem Prezydium Zarządu Głównego SEP (1972-78) oraz przewodniczącym Rady Czasopism Technicznych SEP (1972-75). Członkiem honorowym SEP został w roku 1990 (nr 80).

Był jednym z założycieli Oddziału Łódzkiego PTETiS, przez wiele lat był członkiem Zarządu Oddziału, Zarządu Głównego PTETiS i przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. W roku 1986 otrzymał godność członka honorowego PTETiS ( nr 32 ).

Otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Krzyże Komandorski i Oficerski Orderu odrodzenia Polski. Był również członkiem honorowym SEP.

Zmarł dnia 19 grudnia 2006 roku w Łodzi.


Na podstawie:
"40-lat PTETiS" Biuletyn nr 5 (jubileuszowy). Pod red. A. J. Marusaka. Warszawa 2001, ss.199.

( Home page )