( Home page )

KRZYSZTOF NOWOSAD (1951-2000)

Dr hab. inż. Krzysztof Nowosad

Urodzony 13 stycznia 1951 roku w Jeleniej Górze. W roku 1968 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie, a następnie Wydział Elektroniki Politechniki Warszawskiej (PW), uzyskując dyplom magistra inżyniera w specjalności Automatyka (1973).

W latach 1973-1976 prac (PIAP), gdzie zajmował się instalacjami komputerowych układów sterowania, głównie w zakładach przemysłu chemicznego.

W latach 1976-1979 był słuchaczem Studium Doktoranckiego PW. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał za rozprawę "Własności i zastosowania struktur z dyskretnym sprzężeniem zwrotnym" (1979).

Od 1980 roku pracował w Instytucie Automatyki Politechniki Warszawskiej (od 1994 roku instytut Automatyki i Informatyki Stosowanej) na stanowisku adiunkta.

Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w dziedzinie Automatyka i Robotyka uzyskał prezentując monografię "Strukturalne cechy regulacji predykcyjnej" na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych PW (1998).

W pracy naukowej zajmował się problematyką sterowania repetycyjnego (predykcyjnego) zarówno od strony teoretycznej, jak i praktycznej — w zastosowaniu do sterowania linią reaktorów periodycznych, systemem zbiorników retencyjnych (zespołowa nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, 1986). Zajmował się także konstrukcją przemysłowych sterowników mikrokomputerowych. Łączył cechy naukowca o zacięciu teoretycznym, poznawczym, z wysokimi umiejętnościami i zamiłowaniem inżyniera konstruktora elektronika. W latach 1985-1986 brał udział w projektowaniu układu sterowania robota przemysłowego RIMP 900, a w latach 1987-1989 był głównym konstruktorem programowanego sterownika logicznego FPLC. W latach 1989-1991, pracując dodatkowo jako konstruktor w Przedsiębiorstwie Automatyki Przemysłowej MERA-PNEFAL, brał udział w pracach nad przemysłowym regulatorem jednokanałowym EFTRONIK.

Odbył dwa dłuższe zagraniczne staże naukowe w Wielkiej Brytanii. W latach 1983-1984 przebywał w Control Systems Centre, Institute of Sciences and Technology, University of Manchester, a w roku 1992 w ramach programu Tempus — w Control Engineering Centre, City University of London.

Pracę naukowo-badawczą i dydaktyczną prowadził przede wszystkim w ramach zespołu naukowo-badawczego zajmującego się hierarchicznymi metodami optymalizacji i sterowania złożonych procesów, kierowanego przez prof. Władysława Findeisena i następnie prof. Krzysztofa Malinowskiego.

Opublikował ponad 20 opracowań naukowych. Brał udział w pracach naukowo-badawczych dotyczących sterowania systemem zbiorników retencyjnych w warunkach powodziowych (konstruował sprzętowy symulator transformacji fali powodziowej), a także w pracach kilku zespołowych projektów badawczych finansowanych przez Komitet Badań Naukowych.

Prowadził wykłady i zajęcia laboratoryjne przede wszystkim z przedmiotów "Komputerowa aparatura automatyki" oraz "Układy sterowania komputerowego". W latach 1986-1995, pracując w dwuosobowym zespole, stworzył w Instytucie Automatyki Laboratorium Sterowania Komputerowego (Nagroda Rektora Politechniki Warszawskiej, 1995). Ponadto wykładał "Podstawy regulacji" oraz kierował wykonaniem 12 prac dyplomowych.

W latach 1998-1999 pełnił obowiązki sekretarza Rady Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych PW, a od roku 1999 był członkiem Komisji Senackiej Politechniki Warszawskiej ds. Badań Naukowych.

Zmarł po ciężkiej chorobie 4 grudnia 2000 roku. Był żonaty, pozostawił dwoje dzieci.


    Zaczerpnięto z:
    "Profesorowie i docenci Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej 1951-2001". Pod red. J.S. Bobera i R. Z. Morawskiego. Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2001. ISBN 83-914580-3-2.

( Home page )