Urodzony w Tarnopolu (29 VII 1925). Od lipca 1944r. do czerwca 1945 r. pracował na robotach przymusowych w Niemczech. Na Politechnice Wrocławskiej pojawił się z początkiem 1946 r. i został przyjęty na rok Wstępny. Studia wyższe odbył w latach 1947-52 na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej.
Pracę zawodową rozpoczął w Zakładach Energetycznych Okręgu Dolnośląskiego (1951), skąd 1 sierpnia 1952 r. nakazem pracy został przeniesiony na Politechnikę Wrocławską, gdzie pracuje do chwili obecnej (przed emeryturą w charakterze kierownika Zakładu Sieci i Systemów Elektroenergetycznych Instytutu Energoelektryki). Równolegle pracował na pół etatu w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych (IASE), pod koniec w charakterze kierownika zakładu naukowego systemów energetycznych (1958-64 i 1968-72).
Na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych (1961) i doktora habilitowanego (1969). Otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego (1982) i stanowisko profesora zwyczajnego (1991).
Pełnił lub pełni funkcje: przewodniczącego Sekcji Sieci i Systemów Elektroenergetycznych Komitetu Elektrotechniki PAN, członka Komitetu Energetyki PAN, członka Komitetu Badań Naukowych dwie kadencje (zespół T10 — Elektrotechnika i Energetyka), członka Centralnej Komisji do Spraw Tytułu i Stopni Naukowych (trzy kolejne kadencje).
Był członkiem Rad Naukowych IASE i Instytutu Elektrotechniki (Warszawa- Międzylesie), kilku towarzystw naukowych oraz rzeczoznawcą SEP. Pełnił też funkcję koordynatora w ramach wielostronnej współpracy Akademii Nauk państw Europy wschodniej i członka Rady Naukowej Instytutu CUPRUM.
Był prodziekanem (1975-78) i dziekanem (1984-90) Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej przez dwie kolejne kadencje.
Jego działalność naukowa koncentruje się wokół zagadnień wykorzystywania metod statystycznych do określania parametrów stanu pracy systemu elektroenergetycznego, jak również zajmuje się sposobami ilościowej i jakościowej oceny stabilności lokalnej oraz optymalizacją jego konfiguracji.
Jest autorem 75 prac opublikowanych, autorem i współautorem 3 książek i współautorem 6 skryptów. Był promotorem 12 przewodów doktorskich oraz opiekunem 5 rozpraw habilitacyjnych.
Był inicjatorem, organizatorem i wieloletnim przewodniczącym Komisji ds. Młodzieży i Studentów Oddziału Wrocławskiego SEP, Komisja ta prowadziła konkursy na najlepsze prace dyplomowe, wystawy prac dyplomowych, przejściowych oraz kursy dla studentów.
W roku 1998 otrzymał doktorat honoris causa Azowskiego Uniwersytetu w Mariupolu, Ukraina.
Przez dwie kadencje w latach pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego (1981-85) i przewodniczącego (1985-87) Oddziału Wrocławskiego PTETiS.
W roku 1994 został wybrany członkiem honorowym SEP (lp. 83), a w roku 1996 — członkiem honorowym PTETiS ( nr 58 ).
Jest odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Odznaką Zasłużony dla Energetyki, Złotą Odznaką Województwa i miasta Wrocławia, złotymi odznakami NOT i SEP, a także innymi odznaczeniami stowarzyszeniowymi i medalami uczelnianymi oraz SEP.
Otrzymał nagrody Ministra i Rektora oraz wyróżnienia stowarzyszeniowe i studenckie, otrzymał nagrodę Senatu (1992). Otrzymał Medal “Wybitnie Zasłużony dla Politechniki Wrocławskiej”.
Profesor Marian Cegielski zmarł we Wrocławiu dnia 5 stycznia i został pochowany 11 stycznia 2012 r.
Zobacz wspomnienia prof. cegielskiego o prof. Janie Kożuchowskim przedstawione w kwietniu 2011 r. na uroczystości 100-lecia jego urodzin.