Urodzony 28 sierpnia 1933 r. w Skierniewicach. W Skierniewicach ukończył szkołę podstawową (1946) oraz gimnazjum i liceum (1951). Studiował na Wydziale Łączności w Politechnice Wrocławskiej (1951-57). Doktorat (1965) i habilitację (1975) uzyskał na Politechnice Wrocławskiej (PWr).
W Politechnice Wrocławskiej zajmował kolejno stanowiska: zastępcy asystenta (1953-55), asystenta (1955-59), starszego asystenta (1959-65), adiunkta (1965-70), docenta (1970-78), profesora nadzwyczajnego (1978-91) i profesora zwyczajnego (1992-). Jednocześnie był zatrudniony w innych instytucjach: Instytucie Łączności (asystent ˝ etatu, 1955-58), Zakładach Produkcji Urządzeń Radiowych we Wrocławiu (doradca techniczny 1/2 etatu, 1961-62), Zakładach Radiowych i Telewizyjnych ZARAT we Wrocławiu (konsultant naukowy ˝ etatu, 1972-79), SAT-Audio-Video (redaktor działowy czasopisma 1984-), JBR Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa (NASK, pracownik naukowy, 1994-), członek korespondent PAN (1995-) i sekretarz naukowy Oddziału PAN we Wrocławiu (1996-).
W Politechnice Wrocławskiej pełnił funkcje kierownika: Zakładu Systemów Radiotechnicznych (1968-76), Seminarium Systemów Komunikacyjnych (1976-78), Zakładu Radiokomunikacji (1987-). Był również: pierwszym z-cą dyrektora (1972-75) i dyrektorem (1984-87) Instytutu Telekomunikacji i Akustyki, prorektorem ds. dydaktyki (1981-84). W Komitecie Badań Naukowych był członkiem Komisji Badań Stosowanych (1991-97) i członkiem Zespołu ds. Infrastruktury Informatycznej (1994-), a w programie Akademickich i Naukowych Sieci Komputerowych — kierownikiem Centralnego Programu Badawczo-Rozwojowego nr 8.13 "Budowa Krajowej Akademickiej Sieci Komputerowej" (1986-90), członkiem Zespołu Koordynacyjnego (1991-93) i przedstawicielem Polski w Stowarzyszeniu Europejskim RARE (1991-). W innych instytucjach pracuje jako członek: Centralnej Komisji ds. tytułów i stopni naukowych (1991-), Rady Naukowej Instytutu Łączności (1970-95), Komisji B Krajowego Komitetu Międzynarodowej Unii Radiowej (URSI) (1982-) oraz przewodniczący: Rady Naukowej Instytutu Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów (1986-90), Rady Konsultacyjnej przy Ministrze Łączności (1990-), a także jako pełnomocnik wrocławskiego środowiska naukowego i akademickiego ds. budowy miejskiej sieci komputerowej we Wrocławiu (1993-), przedstawiciel Politechniki Wrocławskiej w Spółce POLSAT i przewodniczący Rady Nadzorczej (1988-95).
Pracował w dziedzinie Teorii systemów telekomunikacyjnych i Kompatybilności elektromagnetycznej, a szczególnie — Anten i propagacji fal radiowych, Telekomunikacji satelitarnej i Sieci komputerowych. Jego zainteresowania menedżerskie przejawiały się działalnością w dziedzinie Organizacji kształcenia oraz Badań i wdrożeń w obszarze telekomunikacji. Miał 10 lat praktyki przemysłowej w Zakładach Produkcji Urządzeń Radiowych we Wrocławiu (1961-62) i w Zakładach Radiowych i Telewizyjnych we Wrocławiu (1972-79).
W ciągu ponad 45 lat działalności dydaktycznej i naukowej był promotorem ponad 70 prac magisterskich. Wypromował ponad 25 doktorów nauk technicznych, w tym trzech obcokrajowców. Kilka prac doktorskich zostało uznanych za wyróżniające się i nagrodzonych przez Rektora Politechniki Wrocławskiej i Ministra Łączności. W kręgu osób związanych z Nim wspólnymi badaniami, kilka osób uzyskało habilitacje, jedna osoba uzyskała tytuł profesora, a dwie — stanowiska profesorów nadzwyczajnych. Za osiągnięcia w dziedzinie kształcenia kadry naukowej otrzymał nagrodę indywidualną stopnia drugiego MNSWiT (1979). Opracował 17 recenzji rozpraw doktorskich, 11 recenzji rozpraw habilitacyjnych, zaopiniował 4 wnioski o nadanie tytułu profesora nadzwyczajnego i 3 wnioski o nadanie tytułu profesora zwyczajnego. Jako członek Centralnej Komisji ds. tytułu i stopni naukowych, opracował ok. 20 opinii dotyczących zatwierdzenia habilitacji, nadania tytułów profesora. Recenzował książki, artykuły, doniesienia konferencyjne, rozprawy doktorskie i habilitacyjne, wnioski na projekty badawcze, wnioski o nadanie tytułu profesora.
Odbył naukowe staże zagraniczne w Katedrze Elektrotechniki na Uniwersytecie w Birmingham, Anglia (1966-67), na Uniwersytecie Technicznym w Bagdadzie (miesięczna 1989 wizyta naukowa) oraz w amerykańskich firmach: Continental Electronics. Dallas; Stainless Steel Inc., North Wales; Lapp Insulator Co., Leroy; RCA, New York (miesięczna wizyta konsultingowa 1970).
Uczestniczył w wielu konferencjach, seminariach i sympozjach międzynarodowych. Wygłosił 54 referaty, w tym 6 zaproszonych. Brał udział w pracach komitetów programowych 25 konferencji. Przewodniczył 10 sesjom naukowym. W latach 1980-84 pełnił funkcję wice-, a od roku 1986 -przewodniczącego Wrocławskich M iędzynarodowych Sympozjów Kompatybilności Elektromagnetycznej.
Opublikował (jako autor lub współautor) ponad 10 książek, 7 monografii, 5 skryptów oraz 183 artykułów, doniesień konferencyjnych i patentów. Jest autorem kilkudziesięciu publikacji popularnonaukowych z zakresu telekomunikacji, zwłaszcza telewizji satelitarnej i radiokomunikacji ruchowej.
Prowadził wykład z anten i propagacji fal elektromagnetycznych (od 1962). Napisał podręcznik akademicki "Anteny i rozchodzenie się fal radiowych" (WNT 1973). Za opracowanie podręcznika otrzymał nagrodę d rugiego stopnia MNSWiT (1974). Do programów studiów na Wydziale Elektroniki PWr (1968) wprowadził nowy przedmiot dla kierunku Telekomunikacja p.t.: "Systemy telekomunikacyjne" (wykład, ćwiczenia, laboratorium i projekt) i rozpoczął prace nad pięciotomowym skryptem do tego przedmiotu, którego pierwsze 3 tomy zostały wydane przez Wyd. PWr (1978, 1983, 1990). Wszystkie części skryptu są stosowane także w Politechnice Poznańskiej i Politechnice Gdańskiej. W 1978 r. wprowadził przedmiot "Modelowanie systemów radiokomunikacyjnych" i napisał skrypt (Wyd. P. Wr. 1985). Opracował przewodnik dydaktyczny dla kierunku Telekomunikacja (Wyd. PWr 1981). Prowadził zajęcia z przedmiotów autorskich: "Kodowanie w telekomunikacji" i "Modulacja cyfrowa". W czasie pełnienia funkcji prorektora ds. dydaktyki (1981-84) wprowadził zindywidualizowane kształcenie problemowe.
W roku 2008 otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Wrocławskiej jako profesor
Politechniki Wrocławskiej, dyrektor Wrocławskiego Centrum Sieciowo-Superkomputerowego, członek rzeczywisty PAN
i prezes jej wrocławskiego oddziału o specjalnośći: radiokomunikacja, sieci komputerowe, systemy telekomunikacyjne,
teoria elektromagnetyzmu.
W roku 2003 tytuł doktora honoris causa przyznała mu Wojskowa Akademia Techniczna.
Był członkiem stowarzyszeń i towarzystw: Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, PTETiS, SEP, Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji oraz Komitetu Badań Kosmicznych PAN, Komitetu Narodowego URSI, IEEE - Internet Society. W ramach działalności w PTETiS Pełnił funkcję przewodniczącego Głównej Komisji Rewizyjnej PTETiS (1996-99). Przygotował i wygłosił 2 referaty na Zjazdach PTETiS. Przygotował i wygłosił 6 referatów na zebraniach naukowych organizowanych przez Oddział Wrocławski PTETiS. W roku 1996 otrzymał godność członka honorowego PTETiS ( nr 57 ).
Otrzymał wiele odznaczeń, wyróżnień i nagród, m.in.: Złoty Krzyż Zasługi (1974), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979), Złotą Odznakę Politechniki Wrocławskiej (1972), Złotą Odznakę Zasłużonego Pracownika Łączności (1974), Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju (1982), Złotą Odznakę ZNP (1977), Srebrną (1981) i Złotą (1988) Odznakę Honorową SEP oraz ok. 10 innych medali pamiątkowych i 6 nagród ministerialnych wszystkich stopni.
Był żonaty, nie miał dzieci. Wolny czas spędzał na nartach, rowerze i na koniu.
Zmarł we Wrocławiu dnia 21 X 2014 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym św. Rodziny przy ul. Smętnej
na Sępolnie.